Rozdział VIII – „Pakt i kłótnia”

Przepraszam!!! <pada na kolana> Wiem nie było mnie bardzo długo, ale spadło na mnie tyle roboty, że hej! I jeszcze zostałam współautorką bloga! [akatsuki-na-wesolo -> serdecznie zapraszam^^(to tak na marginesie)] A co za tym idzie dodatkowe ilości roboty i obowiązków. Co do rozdziału to mam nadzieję, że nie uśniecie, bo nie miałam zbytnio weny jak to napisać. Ale za to kolejny rozdział pojawi się niedługo. Pozdrawiam serdecznie i zapraszam do czytania.

***

-Zwierzyna zamienia się w łowcę, a łowca w zwierzynę. - Po czym znowu zamienił się w dym.

-Co do diabła? Kolejny klon?! - warknął jeden z nich.

ANBU w końcu porządnie się wkurzyli. Jednak im zwiał. Odwrócili się z zamiarem wyjścia z jaskini. Jednak kiedy tylko mieli już przejść przez „granicę”, coś odrzuciło ich. Niewidoczna bariera. Ci co byli najbliżej i dotknęli owej bariery ukazując jej działanie zostali poważnie poparzeni. Naruto upewniając się, że nikogo z ANBU nie ma na zewnątrz jaskini i wszyscy się złapali w jego drobną pułapkę, wyszedł ze swojej kryjówki i uśmiechnął się drwiąco.

-Ty mały…!

ANBU już miał mu nawymyślać, ale blondyn mu przerwał.

-Na twoim miejscu uważałabym na słowa. – powiedział wciąż się uśmiechając. – Zważając na to w jakim jesteście położeniu. Jednakże to wasz wybór. Ja wam tylko daję dobrą radę.

-Dobrą radę?! Phi! Nie rozśmieszaj mnie gówniarzu! Co ty nam możesz zrobić?!

-Wiele. Na przykład zabić? – ANBU zatkało. – W chwili obecnej jesteście na mojej łasce i mogę według mojego „widzi mi się”, humoru czy tego co powiedzieli, zrobić z wami wszystko co tylko mi się podoba.

-Nie ośmielisz się! – Warknął ANBU.

-Chcesz się przekonać? Może zaczniemy od Ciebie? Lub… od tego obok?

Naruto wskazał palcem ninja, w masce sokoła, stojącego po prawej stronie ANBU, z którym właśnie rozmawiał i który prawdopodobnie tu dowoził.

-Co? Niby co chcesz zrobić?

-Zacznę może od… ognia? – Zapytał sam siebie.

Wokół „sokoła” pojawił się okrąg z ognią, tworzący w tej chwili słup aż pod sam „sufit”.

-Ponieważ jesteś kobietą – zaczął Naru – odpuszczę Ci. Szczególnie, że nie możesz odpowiadać za błędy kapitana, którym jak mniema jesteś. - Ostatnie słowa skierował do swojego poprzedniego rozmówcy.

A mówiąc to pstryknął palcami i ogień zniknął.
-Jak-ty-to…? – wyjąkał „sokół” – Zaraz! Skąd wiesz, że jestem kobietą?!

-Zapach. –odpowiedział Naru.

-Zapach? – dowódca nie zrozumiał.

-Tak, zapach. – Naru uśmiechnął się. – Więcej wiedzieć nie musicie. Na razie was nie zabiję. Jeśli nie będziecie próbowali wyjść nic wam się nie stanie. Jeśli jednak postąpicie inaczej, - tu zrobił krótką przerwę i spoważniał – bariera was spali na popiół. Żadna technika na to nie zadziała. Tylko ja mogę ją dezaktywować. Zrobię to kiedy się oddalę na bezpieczną odległość. – Wszyscy ANBU mocno się zdziwili. – Jednakże, -Tutaj Naru zaostrzył ton. – warunkiem jest, że obiecacie, że nie będziecie mnie ścigać. Tylko wy, za innych nie można obiecywać co nie? –blondynek lekko się uśmiechnął – Umowę podpiszecie krwią. – W jaskini pojawił się zwój. – Wystarczy imię. Jeśli jednak podpiszecie a nie dotrzymacie umowy, stracicie życie. W końcu to pakt podpisany krwią. Więc jak będzie?

-Oczekujesz od nas zdrady wioski?

-Nie. Po prostu nie będziecie mnie ścigać. A jeśli otrzymacie takie zadanie to odmówicie. Nie będziecie musieli ukrywać tej umowy, ale możecie. Innymi słowy oczekuję od was rozsądnego wyboru ratującego wasze życia. Więc?

-…

-Nie oczekuję odpowiedzi natychmiast. Zostawię tu mojego klona. Jeśli jedna osoba podpisze, tylko ta jedna będzie mogła wyjść, jakby bariery nie było. Jeśli chodzi o powrót, to dostarczenie tu czegoś. Jest to niemożliwe. Wszystko się spali. Tylko osoba, która podpisała umowę nie. Po prostu nie napotka na niewidzialną ścianę. Fajna technika nie? – Znowu ten drwiący uśmiech. – To ja się będę zbierał.

Naruto stworzył klona, a sam odszedł na polankę. W całym tym zamieszaniu nawet nie zauważył kiedy przestało padać.

-*Kyuu?*

-*Hmm…?*

-*Co z tą techniką wyciągnięcia cię?*

-*A co ma być?*

-*Możemy już się za nią zabrać?*

-*Nie! Musisz się jeszcze wiele nauczyć.*

-*To nie mógłbym się tego nauczyć w tej świątyni?!*

-*Nie! Tam będziemy przebywać tak krótko jak się da. To zbyt niebezpieczne. Mogliby nas łatwo znaleźć.*

-*A tu niby jest bezpiecznie?!*

-*=_= Nie denerwuj mnie. Bardzo cię proszę.*

-*o_O Ty „prosisz”? A to ci numer! Ty mnie o coś prosisz! Hahahaha! Wielki Kyuubi no Kitsune prosi swojego Jinchuriki żeby był cicho! Hahaha! Dobre!*

-*Naruto! Trochę powagi!*

-*A co mi z tej powagi?! Przez ciebie miałem właśnie na głowie 5 oddziałów ANBU! A wcześniej jeszcze więcej! Przez ciebie byłem traktowany jak śmieć w tej gównianej wiosce! Przez ciebie nie miałem praktycznie nikogo! Przez ciebie straciłem swoje dzieciństwo! I to z twojego powodu musiałem uciec z wioski! Przez ciebie wiele razy byłem na granicy śmierci, a wioska tylko cieszyła by się z mojej śmierci, bo nie mieliby w wiosce demona! Bo wszyscy mnie nienawidzili właśnie przez ciebie! To się robi irytujące! Nie jestem, aż tak dobrze wyszkolony! Znam tylko kilka sztuczek, których raczyłeś mnie nauczyć!*

-*Przeze mnie?* - Powiedział Kyuubi jakimś takim dziwnym głosem. - Rozumiem… W takim razie ja już znikam.*

-*No i dobrze!*

Naruto był wściekły. „No bo po co to było? I za kogo się on uważa do cholery?!” Takie myśli chodziły mu po głowie. Kitsune zamilkł, co było bardzo dziwne. Ale blondyna jakoś to teraz nie obchodziło. Nie panował nad sobą. Nawet nie zwrócił uwagi na ton głosu lisa przed jego zamilknięciem. Nie zauważył tej zmiany. Nie pomyślał, że mogło go to zaboleć. „Bo to przecież demon”. A czy demon nie może czuć? Może. I czuje.

--- Z perspektywy Kyuubiego ---

Przywiązałem się do tego gówniarza. I to cholernie. A nie powinienem. Więc czemu teraz tak mnie boli to co ten smarkacz powiedział? Nawet jeśli nie zdawał sobie sprawy, nie panował nad tym co mówi, bo był zły. To co z tego?! To go nie usprawiedliwia. Cholera! Co ja mam zrobić?! Irytujący człowiek! [Yu: I tak oto zakończyła się ich mentalna rozmowa. Ja: Taa… Chyba kłótnia -_-. Yu: Jak zwał, tak zwał. Ja: Cihco tam! ^^ Ale porządnie się pokłócili, oj tak... Yu: Prwie jak stare dobre małżeństwo ^^. Ja: Prawie robi wielką różnicę Yu-chan~. Yu: Nie mów do mnie „Yu-chan” <zły>! Ja: Dobrze Yu-chan~ ^^. Yu: >_<.].

CDN

***

Cóż... Mam nadzieję, że nie sunęliście. Bardzo, ale to bardzo przeoraszam, że notka pojawia się tak późno. Ale, tak jak obiecałam dodałam ją w weekend. Mam mnóstwo roboty, ale już się biorę za kolejny rozdział i planuje go daodać w święta. Tak w nagrodę: Za taką zwłokę z obecnym rozdziałem, jego długość (bo trochę krótki chyba jest nie?) i z okazji Mikołaja i świąt. Niestety teraz już muszę kończyć, więc kończę ględzić i pozdrawiam Was bardzo serdecznie ^^. Do następnej!